We leven in een wereld waarin we steeds meer gebruik maken van Artificial intelligence. Artificial intelligence zijn computerprogramma’s die (voor een deel) zelf kunnen nadenken en leren. Deze computerprogramma’s helpen ons dagelijks zonder dat je er direct iets van merkt. Denk aan verschillende algoritmen die zijn ingebouwd in facebook, instagram en youtube. Ook wordt gezichtsherkenning steeds beter en is het tegenwoordig mogelijk om mensen te identificeren via camerabeelden.
De AI produceert ontzettend veel data die wordt verzameld door de bedrijven die de AI hebben ontwikkeld en er gebruik van maken. Daarnaast maken overheden tegenwoordig al gebruik van verschillende AI om hun burgers te volgen zoals in China.
Met deze kunstinstallatie maak ik een statement over dat we wat meer stil moeten staan bij waar onze technologische toekomst heengaat, en of het wel ethisch is om mensen te laten beoordelen door software.
Ik heb de symboliek gebruikt van een rechter zonder hoofd, deze rechter laat zich leiden door de keuzes die de technologie maakt.
De oude televisie staat voor het begin van een tijdperk van technologie, toen alles net op begon te komen. Dit staat weer in contrast met de ‘toekomst’ die er op afgespeeld wordt, dit is een gezichtsherkenningssoftware die live je emoties kan lezen.
Daarmee illustreert het ook het “gevaar” wat dichter bij ons ligt dan we denken: Willen wij wel door software worden beoordeeld?